กลางค่ำคืนแสงดาว กาสะลองพร่างพราว ขาวนวลเต็มลาน
มีใครจะพอสงสาร ให้ที่พักคนเดินทาง ได้พอพึ่งพา
ขอฝากตัวฝากใจ (คงฝากไผมานัก เจอผู้ใดก็ฮักไปเรื่อยกา)
(ข้าบ่ฮับฝากใจไผ) รับเอาไว้เถิดหนา สัญญาว่าไม่มีวันขอคืน ทั้งตัวทั้งใจ
(เพียงถ้อยคำสัญญา จะเชื่อใจได้กา ว่าจริงเพียงใด)
ชั่วฟ้าดินสลาย สัญญารักที่ให้ไป ไม่เลือนร้างลา
ขอฝากตัวฝากใจ (คงฝากไผมานัก เจอผู้ใดก็ฮักไปเรื่อยกา)
(ข้าบ่ฮับฝากใจไผ) รับเอาไว้เถิดหนา สัญญาว่าไม่มีวันขอคืน ทั้งตัวทั้งใจ
(เพียงถ้อยคำสัญญา จะเชื่อใจได้กา ว่าจริงเพียงใด)
ชั่วฟ้าดินสลาย สัญญารักที่ให้ไป ไม่เลือนร้างลา
ปากหวานๆจะไว้ใจได้กา อู้เพราะๆจะไว้ใจได้กา
ตาซึ้งๆจะไว้ใจได้กา เสียงนุ่มๆจะไว้ใจได้กา
ตัวสูงๆจะไว้ใจได้กา คำอ้อนๆจะไว้ใจได้กา
อยู่เมืองไกลจะไว้ใจได้กา บอกฮักข้าเจ้าจะไว้ใจได้กา
ปากหวานๆจะไว้ใจได้กา อู้เพราะๆจะไว้ใจได้กา
ตาซึ้งๆจะไว้ใจได้กา เสียงนุ่มๆจะไว้ใจได้กา
ตัวสูงๆจะไว้ใจได้กา คำอ้อนๆจะไว้ใจได้กา
อยู่เมืองไกลจะไว้ใจได้กา บอกฮักข้าเจ้าจะไว้ใจได้กา